C'Mon C'Mon 2

C’Mon  C’Mon 2

          ชั้นลงมานั่งกินข้าวเช้าตามเสียงตะโกนเรียกของแม่  อะไรกัน! นี้ชั้นสอบชิงทุนผ่านทั้งทีทำไมถึงไม่ทำอาหารโปรดเพื่อเป็นการฉลองให้ชั้นสักนิดนะ ทีกับพี่สาวชั้นนี้แค่สอบผ่านแทบจะจัดปาร์ตี้ให้เลย น้อยใจจัง tt’ เฮ้ออออ

พ่อ : (ชื่อคนอ่าน) พ่อกับแม่ตัดสินใจแล้วนะลูก เรื่องทุนที่หนูสอบผ่านนะ

(ชื่อคนอ่าน) : พ่อกับแม่จะให้หนูไปใช่มั้ยคะ ^_^  >_< ??

ชั้นถามอย่างตื่นเต้นโดยที่ไม่ได้สังเกตแววตาของพี่ชั้นเลยสักนิดว่าเค้ากำลังมองชั้นยังไง ก็แหงล่ะ นาทีนี้ไม่มีใครสำคัญไปกว่าพ่อหรือแม่ที่จะต้องเซ็นยินยอมให้ลูกสาวตัวเองนั้นได้ไปเรียนตามทุนที่สอบไว้ได้แล้วล่ะ

พ่อ : เอ่ออ คือพ่อคิดว่ามันอันตรายไปนะลูก บางทีเค้าอาจจะหรอกหนูไปขายก็ได้ -*-

(ชื่อคนอ่าน) : พ่อออออออ! พ่อคะนี่มันทุนคิงเลยนะคะพ่อ ไม่ใช่ทุนตามสถาบันที่เชื่อถือไม่ได้นะคะ พ่อลองคิดดูสิคะว่าถ้าหนูได้ไปเรียนแล้วกลับมาหนูจะเก่งขึ้นมากขนาดไหน ภาษาหนูจะต้องแข็งแรงมากขึ้นแน่ๆคะพ่อ

ชั้นพยายามจะหาคำพูดเพื่อให้มันออกมาดูดีที่สุดแต่ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่เลยแหะ -*-

แม่ : ถ้าแกจะไปเพราะแค่อยากได้ภาษาน่ะ ไม่ต้องไปหรอกชั้นสอนแกได้อยู่แล้ว

แม่ออกความเห็นทันทีที่ชั้นพูดกับพ่อจบ  เค้าจะรู้บ้างมั้ยนะว่าจริงๆแล้วชั้นไม่ได้อยากไปที่นั้นเพื่อภาษาอย่างเดียว ชั้นอยากจะไปเปิดหูเปิดตา ท่องเที่ยวเมืองต่างๆ ได้เจอผู้คนมากมาย  และแน่นอน ชั้นจะได้เจอ One Direction นักร้องสุดที่รักของชั้น แต่มันก็ไม่สำคัญไปกว่าที่ชั้นจะได้ไม่ต้องอยู่กับแม่(?) ที่ชอบทำเหมือนชั้นไม่ใช่ลูก tt’

(ชื่อคนอ่าน) : แม่คะ มันไม่ใช่แค่ภาษานะคะที่หนูจะได้ แต่มันคือประสบการณ์ทั้งชีวิตที่หนูจะได้มาต่างหากคะ

ชั้นเริ่มดราม่าออกมาทั้งที่ข้าวยังเต็มปากอยู่ น้ำตานี้มันเค็มดีจัง -*-

ตริ้งตร้องงงงงงง     ตริ้งตร้องง

เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ปกติแล้วชั้นจะต้องเป็นคนไปเปิดประตูดูว่าใครมา แต่วันนี้ชั้นขอเนียนสักวันหนึ่งเถอะน่าาาาา

พี่สาวของชั้นบ่นพึมพำว่าใครมากดกริ่งอะไรตอนนี้ อ่อขอโทษทีพอดีชั้นลืมบอกชื่อพี่สาวชั้นนะ พี่สาวชั้นชื่อบาบาร่า นางเรียนอยู่ปีสี่แล้วล่ะ รู้สึกจะเป็น ดรชน. เหมือนกับชั้นด้วย

พี่บาบาร่าเดินไปเปิดประตูแล้วกลับมาพร้อมกับผู้ชายร่างสูงคนหนึ่ง ชั้นมั่นใจเลยว่าเค้าคืออาจารย์ที่คุมสอบชิงทุนวันนั้นเค้าคงมาพูดเรื่องนี้สินะ มาได้ถูกเวลาจริงๆเลยคะ  เอาเลยคะเชิญพูดชักจูงพ่อหนูหน่อยนะคะ พลีสสส */\*

อาจารย์ : สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่น้อง (ชื่อคนอ่าน) ผมชื่อออสตินนะครับเป็นอาจารย์โครงการทุนคิงที่น้อง (ชื่อคนอ่าน) ไปสอบไว้อะครับ

พ่อ/แม่ : อ่ออ สวัสดีครับ/คะ ^^’’

อาจารย์ : คือตอนนี้น้องเค้าสอบติดแล้วนะครับผมเลยเอาเอกสารมาให้ทั้งคุณพ่อคุณแม่มาให้พิจารณานะครับ ค่าเล่าเรียนคุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ น้องเค้าสอบผ่านฟรีทุนการศึกษาทั้งคอสครับ ส่วนเรื่องอาหารการกินก็ไม่ต้องคิดมากเหมือนกันครับเพราะทางเรามีให้ฟรีทุกมื้อ ส่วนที่อยู่ก็เราจะมีครอบครัวอุปธัมน้องเค้าตลอดทั้งคอสที่น้องเค้าได้สอบผ่านได้โดยที่ครอบครัวอุปธัมนี้เค้าจะคอยช่วยเหลือน้องเค้าทุกอย่างเหมือนกับครอบครัวตัวเองเลยครับ ยังไงก็ช่วยรบกวนเซ็นยืนยันให้น้องเค้าทีนะครับ โอกาสแบบนี้ผมว่าหาได้ไม่ง่ายเลยนะครับ ^_^

อาจารย์ออสตินพูดอย่างคล่องแคล้ว ดูเหมือนพ่อกับแม่ชั้นเค้าจะเคลิ้มๆนะ เซ็นยินยอมอย่างว่าง่ายเชียว อร้ายยยยย ในที่สุดชั้นก็จะได้ไปอังกฤษแล้วสินะ เย้!! ดีใจชะมัดเลยยยยยย (ชื่อเมนของคนอ่าน) จ๋าาาาาา รอชั้นก่อนนะ ชั้นกำลังจะไปหานายแล้วว >_<

พ่อ : เรียบร้อยแล้วครับ แล้วลูกสาวผมจะเดินทางไปวันไหนหรอครับ อ่อ! ผมขอดูครอบครัวที่จะคอยดูแลลูกผมหน่อยได้มั้ยครับ  เวลามีอะไรผมจะได้สามารถคุยกับพวกเค้าได้

อาจารย์ : เดินทางวันเสาร์นี้ครับ  นี้ครับครอบครัวที่น้อง (ชื่อคนอ่าน) จะได้อยู่ในความดูแลของเค้า

อาจารย์ออสตินส่งรูปภายถ่ายเล็กๆให้พ่อกับแม่ชั้นดู  ท่าทางของพ่อชั้นเริ่มเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นรูป  สงสัยโฮสต์มัมชันคงต้องสวยแน่ๆเลยสินะพ่อชั้นถึงกลับตาค้างเชียว พ่อส่งรูปถ่ายใบนั้นให้แม่ชั้นดูแต่แปลกแหะ  ทำไมแม่ต้องทำไมหน้าตกใจอะไรขนาดนั้นด้วยหรือจะเป็นคนรู้จักนะ ?

(ชื่อคนอ่าน) : พ่อคะ แม่คะ มีอะไรหรอคะ ?

อาจารย์ : มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ คุณพ่อ ?

ชั้นกับอาจารย์ออสตินถามพ่อกับแม่แต่ทั้งคู่กับไม่ตอบแล้วส่งรูปคืออาจารย์แทน อาจารย์มองรูปแล้วหันมามองหน้าชั้น   เอ้ะ อาจารย์เป็นอะไรมากปะเนี่ย ? -*-

อาจารย์ : สงสัยคุณพ่อกับคุณแม่หนูคงตกใจนะที่เห็นว่าหนูหน้าคล้ายโฮสต์มัมตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ

(ชื่อคนอ่าน) : หน้าคล้ายโฮสต์มัม ? 

อาจารย์ยังไม่หยุดขำพร้อมกับส่งรูปในมือตัวเองมาให้ชั้นดู  เอ้ จะว่าไปโฮสต์มัมนี่หน้าเหมือนใครบ้างคนที่ชั้นรู้จักเลยนะ แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกแหะ

อาจารย์ : งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ หมดธุระแล้วของผมแล้ว  เสาร์นี้เจอกันที่แอร์พอร์ดตอนสี่ทุ่มนะ (ชื่อคนอ่าน) ส่วนรูปนั้นเก็บไว้ที่หนูนั้นแหละตอนไปถึงจะได้หาโฮสต์มัมถูก ครูไปล่ะ รักษาตัวเองด้วยล่ะ

อาจารย์ไหว้พ่อกับแม่ชั้นเพื่อเป็นการลา  แปลกแหะ ชั้นมองหน้าโฮสต์มัมแล้วรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก .....

มันคืออะไรกัน ? หรือชั้นคิดมากไปกับเรื่องที่อาเคยบอกไว้ ? #

     เย้ๆๆๆๆๆ เป็นไงบ้างสนุกหรือเปล่า ?  ติชมกันได้เลยน้า ขอบคุณที่อ่านกันจนจบ ขอบคุณจริงๆ Thank you so much! ^_^  ไว้ตอนหน้าเรามาลุ้นกันนะว่า (ชื่อคนอ่าน) จะได้เจอคนแบบไหนกันบ้าง

ส่วนวันนี้ขอไปก่อนละ บ้ายบายยย ^_^